Liturgia Wielkiej Soboty

Ta noc, która zapada nad światem jest wielka i święta. Uczestniczyliśmy w Wigilii Wielkiej Nocy, Wigilii Paschalną, Liturgii Zmartwychwstania, największe święto Kościoła. Ta wigilijna liturgia jest czuwaniem na cześć Pana, by razem z Nim powstać do nowego Życia. Ważnymi znakami tej liturgii są ciemność i światło. W ciemności człowiek czuje si ę źle, nie widzi drugiego człowieka, nie widzi drogi wyjścia, czuje si ę opuszczony i osamotniony. W liturgii w tak ą ciemność wkracza światło, zapalony Paschał – świeca, która rozjaśni mroki. Takim światłem dla świata pozostaje nadal zmartwychwstanie Chrystusa. On rozproszył wszelkie ciemności, On wskazał drogę wyjścia. Wchodząc w Jego światłość wychodzimy ze swojej samotności, strachu, egoizmu, by widzieć naszych bliźnich. Od świecy paschalnej zapalimy nasze świece, bo tak Chrystus rozjaśnił świat, a Jego lud niesie to światło wszystkim narodom. Chrześcijanie to „Lumen Gentium” – Światłość Świata. Po zapaleniu wszystkich świec, przy ich blasku zostanie odśpiewany hymn pochwalny na cześć Chrystusa Zmartwychwstałego, którego symbolizuje świeca paschalna. W Liturgii słowa będziemy dzisiaj słuchać najważniejszych fragmentów Starego Testamentu, by przypomnieć sobie wielkie dzieła, których dokonał Bóg dla swego ludu wybranego i dla nas. Po ogłoszeniu radosnego „Alleluja” wysłuchaliśmy słów Ewangelii wieszczącej nam cud zmartwychwstania. Liturgia chrzcielna stanowi trzecią część Wigilii Paschalnej. Została poświęcona woda, a następnie odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, bo przez chrzest na zawsze zostaliśmy złączeni ze Zmartwychwstałym Panem. Następnie celebrowaliśmy Liturgię eucharystyczną ze Zmartwychwstałym Panem. On wyprowadza nas ze śmierci do Życia, z ciemności do światła, z niewoli do wolności, ze smutku do prawdziwej paschalnej radości, która jaśnieje przez Krzyż.