17 marca 2024 roku modliliśmy się za Księdza Proboszcza Zbigniewa Pustułę z racji przypadających imienin.

03 marca 2024 roku. Dziś podczas uroczystej mszy świętej żałobnej pożegnaliśmy p. Jana Kwaśnika, który w minionym tygodniu – 1 marca, odszedł do Domu Ojca.
Pan Jan pośród wielu funkcji zawodowych i społecznych jakie pełnił w swoim życiu, szczególnie zapisał się w kartach historii naszego osiedla i parafii.
Był wieloletnim przedstawicielem Rady Parafialnej, Prezesem Oddziału Akcji Katolickiej w Sobowie a przede wszystkim mieszkańcem, który jak nikt dotąd kochał swoją Małą Ojczyznę – os. Sobów. Często pielęgnując jego historię w wielu publikacjach wydawniczych w tym ostatnio wydanej książce.
To właśnie dzięki uporowi i działaniom Pana Jana został odrestaurowany dawno już zapomniany cmentarz choleryczny, na którym pochowani są najstarsi mieszkańcy Sobowa zamarli podczas epidemii cholery na początku XX wieku.
Rodzinie Pana Jana składamy szczere kondolencje oraz głębokie wyrazy współczucia.
Jednocześnie zapamiętując postać Pana Jana jako ciepłego i serdecznego człowieka, który na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

3 lutego 2024 roku. Raz w roku podczas Eucharystii ma miejsce jeden z ciekawszych obrzędów. Ksiądz Proboszcz zapalił dwie specjalne świece. Następnie przygotował zgromadzonych w świątyni wiernych do udziału w specjalnym błogosławieństwie przemawiając: Prośmy Boga, który jest źródłem życia, o zdrowie gardła i o właściwe korzystanie z daru mowy, abyśmy go umieli używać na chwałę Bożą i pożytek ludzi.

Po błogosławieństwo wierni podchodzili do stopni ołtarza. Kapłan nie tylko wypowiadał stosowne słowa, ale i dotyka gardeł dwiema świecami. Warto sobie w tym dniu szczególnie uświadomić moc wiary. To ona decyduje o skuteczności sakramentaliów, do których Kościół zalicza błogosławienie gardeł. Są to znaki umacniające w nas łaski otrzymane w sakramentach i lepiej przygotowujące do ich przyjęcia. Tak więc nie ma żadnej magii w tym obrzędzie, bo nie dotyk ma moc uzdrawiania. Jest on jedynie zewnętrznym znakiem naszej wewnętrznej ufności we wstawiennictwo św. Błażeja.

Św. Błażej pochodził z Cezarei Kapadockiej, ojczyzny św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nazjanzu, św. Grzegorza z Nyssy, św. Piotra z Sebasty, św. Cezarego i wielu innych. Był to niegdyś jeden z najbujniejszych ośrodków życia chrześcijańskiego.

Błażej studiował filozofię, został jednak lekarzem. Po pewnym czasie porzucił swój zawód i podjął życie na pustyni. Stamtąd wezwano go na stolicę biskupią w położonej nieopodal Sebaście (wcześniej w Armenii, dziś Sivas w Turcji).

Podczas prześladowań za cesarza Licyniusza uciekł do jednej z pieczar górskich, skąd nadal rządził swoją diecezją. Ktoś jednak doniósł o miejscu jego pobytu. Został aresztowany i uwięziony. W lochu więziennym umacniał swój lud w wierności Chrystusowi. Tam właśnie miał cudownie uleczyć syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość, uniemożliwiając oddychanie. Chłopcu groziło uduszenie. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Kościół do dziś w dniu św. Błażeja błogosławi gardła.

W niektórych stronach Polski na dzień św. Błażeja robiono małe świece, zwane “błażejkami”, które niesiono do poświęcenia i dotykano nimi gardła. W innych stronach poświęcano jabłka i dawano je do spożycia cierpiącym na ból gardła.

Kiedy daremne okazały się wobec niezłomnego biskupa namowy i groźby, zastosowano wobec niego najokrutniejsze tortury, by zmusić go do odstępstwa od wiary, a za jego przykładem skłonić do apostazji innych. Ścięto go mieczem prawdopodobnie w 316 roku.

Jest patronem m.in. kamieniarzy i gręplarzy, mówców, śpiewaków oraz wszystkich innych osób, które muszą dbać o swoje gardło i struny głosowe; jest także patronem chorwackiego miasta Dubrownik. Jego kult był znany na całym Wschodzie i Zachodzie. Przyzywany podczas chorób gardła, opiekun zwierząt, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.

W ikonografii św. Błażej przedstawiany jest jako biskup, który błogosławi. Atrybutami jego są: jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło – narzędzie tortur.

21 stycznia 2024 roku w naszym kościele odbył się koncert kolęd i pastorałek zespołu „Siewcy Dobrej Nowiny”

14 stycznia 2024 roku Dekanalne czuwanie w intencji powołań do służby w Kościele na Jasnej Górze. W niedzielę 14 stycznia odbyło się dekanalne czuwanie nocne przed Obliczem Matki Bożej na Jasnej Górze. W czuwaniu uczestniczyli księża oraz wierni z kilku tarnobrzeskich parafii.

14 stycznia 2024 roku na Mszy świętej o godz.10.30 w naszej świątyni odbyła się, „Adoracja przy żłóbku” w wykonaniu uczniów klasy 3 i 4 , a także scholi (klasy 4-8). Dzieci słowem uczciły Nowonarodzone Dziecię, a śpiew kolęd i pastorałek długo jeszcze mamy nadzieję, będzie brzmiał w sercach obecnych na Adoracji Parafian. Składamy wielkie podziękowania rodzicom za przygotowanie strojów dla dzieci. Uczniom klasy 3 i 4 GRATULUJĘMY przezwyciężenia tremy i piękne recytacje, a SCHOLI dziękujemy za cudowne granie i śpiewanie. Adorację przygotowała Krystyna Węgiel- Chojnacka.

13 stycznia 2024 roku po długiej przerwie spowodowanej pandemią powrócił organizowany przez Rycerzy Kolumba konkurs „Serbinowska Kolęda”. W tym roku odbyła się jubileuszowa XXV edycja tego wydarzenia. W zmaganiach brało udział 35 uczestników z Tarnobrzega i okolic, którzy rywalizowali w trzech kategoriach wiekowych. Uczestnicy byli dobrze przygotowani i prezentowali wysoki poziom artystyczny. Jury w składzie Klaudia Mierzwa, Eliza Kurowska oraz Michał Zagaja. Wzięła w nim udział nasza scholanka Aleksandra Kasprzyk. Bardzo się cieszymy bowiem Ola wyśpiewując pastorałkę „Noel” otrzymała 2 miejsce w najstarszej kategorii wiekowej!