16 września 2018 roku w Parku Olszynka odbyło się „Święto Pieczonego Ziemniaka”. Przed siedmiu laty po raz pierwszy zorganizowano Święto Ziemniaka i od tamtej pory odbywa się ono cyklicznie. Takie oddolne inicjatywy nie mogą pozostać niezauważone. Zabawa ta stała się jednym z najważniejszych wydarzeń plenerowych na naszym osiedlu. Oczywiście podczas imprezy mocnym punktem były kulinaria z których najważniejszym oczywiście był pieczony ziemniak.

15 sierpnia 2018 roku w naszej świątyni sprawowana była Msza św. dziękczynna za tegoroczne plony.
Jak można było usłyszeć, tego dnia w naszej świątyni biło serce naszego narodu. Gromadziliśmy się przy ołtarzu Pańskim, jak gromadzi wielka rodzina, przybyła z najdalszych zakątków kraju, aby w obecności naszej Matki, mówić o tym za co pragniemy podziękować i o co prosić, ale i o tym co nas boli.
W przemówieniu gospodarza na rozpoczęcie Eucharystii usłyszeliśmy:

„Wierni tradycji naszych przodków przynosimy do ołtarza chleb, owoc ziemi i pracy rąk ludzkich. Chleb wypieczony z tegorocznego ziarna, chleb który pragniemy dzielić tak, aby nikomu go nie zabrakło. My Polacy dobrze wiemy, czym jest wartość ziemi i rolnictwa. Nasi przodkowie z miłością i szacunkiem uprawiali i bronili każdego metra polskiej ziemi. Chcemy i my być wierni temu dziedzictwu. Prymas Polski – Prymas Tysiąclecia – kardynał Stefan Wyszyński, mówił jakże słusznie Siła Polski opiera się na rolnictwie, i dlatego ziemia ojczysta powinna być należycie doceniona i obsłużona. Szanowni mieszkańcy naszego osiedla, chylę czoła przed waszym oddaniem ziemi. Wiem, że wasza praca to codzienny trud i znój. Spośród wszystkich naszych zasobów naturalnych ziemia jest jednym z najcenniejszych. Polscy rolnicy od wieków są żywicielami i obrońcami Ojczyzny, nigdy nie zawiedli, zachowują w sercach miłość do ziemi i dbają o to by rodziła jak najlepiej.
Przybyliśmy tutaj, aby podziękować, aby podziękować Matce Najświętszej za opiekę nad naszą ojczyzną, za opiekę nad nami, za kolejne plony, które przynosimy. Przybyliśmy modlić się o dobry następny rok, o rok dobrych plonów. Tegoroczne żniwa dobiegają końca, ale to nie koniec trudu rolniczego, bo trud rolniczy trwa przez cały rok. W 1983 roku piękne słowa skierował do rolników w Niepokalanowie nasz umiłowany Ojciec Święty – Święty Jan Paweł II. Powiedział wtedy że Pan Bóg powierzył rolnikom „wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie, by były dla wszystkich pokarmem”. I powiedział wtedy, że ziemia rodzi „„cierń i oset”, ale dzięki waszej pracy ma rodzić pokarm, ma przynosić chleb dla człowieka. To jest szczególnym źródłem godności pracy na roli.” Chleb, który jest podstawą każdego życia.
Dlatego dzisiaj, ze wszystkich stron naszej parafii
kierujemy nasze stopy ku temu miejscu, gdzie mieszka Bóg,
ten jedyny i prawdziwy władca naszych ziem,
nasz niebieski, ukochany Gospodarz.
Tu, w tym miejscu – w sobowskiej świątyni – z głębi naszych serc
chcemy Bogu podziękować za wszystkie łaski otrzymane
i prosić o Jego błogosławieństwo,
aby zlał swoje łaski na naszą parafię,
na Polską wieś i rolników, i na tą naszą ukochaną ojczystą ziemię,
na której mamy zaszczyt żyć, mieszkać, pracować i umierać
Tu składamy wieniec dożynkowy uwity z tegorocznych zbóż
i przyniesiony przez mieszkańców
Składamy na ołtarzu Pana chleb, wypieczony z tegorocznych ziaren
Chleb codzienny, powszedni w którym kryją się wszystkie
nasze codzienne, powszednie troski i starania:
o nasze dzieci, o nasze rodziny, o nasze domy.
Spraw Panie, aby żadnej Polskiej rodzinie nie zabrakło codziennego chleba,
podstawowych warunków do godnego życia
oraz życzliwych ludzi wspierających je w trwaniu w miłości.
Składamy na ołtarzu kwiaty,
wyraz naszej wdzięczności za piękno stworzonego świata
i każdego człowieka.
Kosze warzyw i owoców,
Dar ziemi tegorocznej pracy rolników.
Spraw Panie, by nie zabrakło nigdy chętnych
do ciężkiej pracy na roli
Niesiemy wino,
które stanie się Krwią naszego Pana – Jezusa Chrystusa.
Spraw Panie, abyśmy napełnieni Twoim Duchem
mieli siłę i odwagę, by mądrze stawiać opór złu,
zawsze wybierając Ciebie i Twoją Ewangelię.”

6 lipca 2018 roku, w liturgiczne święto bł. Marii Teresy Ledóchowskiej, założycielki sióstr klawerianek, nasza rodaczka siostra Maria Maciąg obchodziła srebrny jubileusz życia zakonnego. Świętowała go z siostrami z rzymskiej wspólnoty i z rodziną, która przyjechała z Polski. Za jej 25-lecie życia zakonnego dziękowaliśmy również Panu Bogu w gronie naszej wspólnoty parafialnej 15 lipca 2018 roku. Tego dnia S. Maria stanęła razem z nami przy Stole Pańskim, aby podziękować Dobremu Bogu raz jeszcze za swe zakonne życie.

31 maja 2018 roku przypadła w tym roku Uroczystość Bożego Ciała i Krwi Pańskiej. Święto Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, potocznie nazywane Bożym Ciałem, zostało ustanowione w 1264 roku przez papieża Urbana IV. Tego dnia wierni publicznie wyznają wiarę w obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, niesionym w procesji do czterech ołtarzy.
Uroczystość w Polsce obchodzona jest w pierwszy czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej, jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Towarzyszy jej tradycyjna oktawa, podczas której organizowane są procesje eucharystyczne.
Uroczystość katolicy rozpoczynają mszą świętą, a po niej wyruszają w procesję, podczas której ksiądz niesie pod baldachimem Najświętszy Sakrament w monstrancji i chodzi po obsypanej kwiatami drodze. Idący w procesji zatrzymują się przy czterech ołtarzach.
Centralna uroczystość Bożego Ciała w naszej parafii rozpoczęła się o godz. 10.30, pod przewodnictwem ks. proboszcza Andrzeja Maczugi.

5 maja 2018 roku mieszkańcy naszego osiedla po raz kolejny wraz z Księdzem Proboszczem modlili się podczas Mszy świętej o godz. 16.00 w intencji Ojczyzny. We Mszy św. uczestniczyła zastępca p.o. Prezydenta Miasta Tarnobrzega Pani Anna Pekar. Po Mszy św. udano się pod pomnik symbolizujący odzyskanie przez Polskę niepodległości, gdzie złożono wiązanki i zapalono znicze. Po uroczystościach przed pomnikiem mieszkańcy wraz z przybyłymi gośćmi udali się do Parku Olszynka, gdzie zaprezentowany został repertuar patriotyczny w wykonaniu dzieci.

2 maja 2018 roku wraz z p.o Prezydenta Miasta Kamilem Kalinką uczestniczyliśmy w uroczystej mszy świętej w intencji ojczyzny, która była sprawowana przez księdza proboszcza Andrzeja Maczugę. Następnie udaliśmy się pod pomnik symbolizujący odzyskanie przez Polskę niepodległości. Od tego dnia przy pomniku znajdują się dwa maszty flagowe, na których wisi flaga miasta Tarnobrzega oraz wciągnięta w dniu flagi polska biało czerwona.

Maszty zostały zakupione przez Kamila Kalinkę i Jacentego Zioło. W uroczystości wspólnie z Prezydentem uczestniczył ksiądz proboszcz, mieszkańcy osiedla, uczniowie szkoły podstawowej wraz z dyrektorem, sportowcy, zarząd osiedla, oraz służby mundurowe: druhowie z OSP Sobów, policjanci i harcerze.

W maju 1919 roku – pierwszego w wolnej Polsce – wzniesiono w Sobowie pomnik dla wolnych obywateli. Został on przeniesiony na skwer koło kościoła – w centrum Sobowa – w 1989 roku. To kamienny obelisk umieszczony na niewielkim nasypie, zwieńczony orłem w koronie, u którego nóg widnieją zerwane łańcuchy. Inskrypcja na cokole informuje, że pomnik postawiła dla swych wolnych obywateli Sobowska Gromada.

Jak wspomniał prezydent tegoroczny jubileusz odzyskania niepodległości jest doskonała okazją do odnowienia pomnika. Renowacja zaplanowana została jeszcze w roku obecnym, do dnia 11 listopada.

(źródło: http://www.tarnobrzeg.pl/aktualnosci/w-sobowie-na-masztach-zawisly-flagi-tarnobrzega-i-polski,1419.html , źródło utracone )

13 kwietnia 2018 roku w parafii p.w. Matki Bożej Częstochowskiej w Tarnobrzegu – Sobowie gościł ks. bp. Krzysztof Nitkiewicz w asyście kanclerza, aby przeprowadzić wizytację kanoniczną. Zwyczajowo Wizytacja Kanoniczna przypada raz na pięć lat. Jego Ksiądz Biskup Ordynariusz przybył do parafii we wczesnych godzinach przedpołudniowych, by odwiedzić wiele miejsc w parafii m.in. szkoły, chorych, samotnych i rodziny z których wywodzą się księża i siostry zakonne, pozostawiając w nich wzmocnienie, odnawiając nadzieję i wiarę w Boga i ludzi. Ostatnim akcentem wizytacji była uroczysta Msza św., która została odprawiona przez Dostojnego Gościa w koncelebrze z księżmi przybyłymi z dekanatu na czele z dziekanem dekanatu tarnobrzeskiego ks. Adamem Markiem. Zgromadzeni mogli wysłuchać relacji proboszcza tarnobrzeskiej parafii, ks. Andrzeja Maczugi z pracy w miejscowym zgromadzeniu wiernych. Można było usłyszeć co zostało zrealizowane przez okres pięciu lat – od ostatniej wizytacji m.in. zadań duszpasterskich, gospodarczych, wydarzeń z życia religijnego i kulturalnego parafii. Biskup Krzysztof wielokrotnie podczas homilii podkreślał iż Chrystus jest centrum naszej wiary. Nas nie będzie, następnych pokoleń również nie będzie a Chrystus był, jest i zawsze będzie obecny w tym miejscu.

1 kwietnia 2018 roku, razem z chrześcijanami na całym świecie rozpoczęliśmy Mszą św. rezurekcyjną świętowanie Wielkanocy. Najświętszy Sakrament wynosi się z Grobu Pańskiego i trzykrotnie w uroczystej procesji obnosiliśmy wokół kościoła, pośród bicia dzwonów i przy akompaniamencie pieśni wielkanocnych.

Ta noc, która zapada nad światem jest wielka i święta. Uczestniczyliśmy w Wigilii Wielkiej Nocy, Wigilii Paschalną, Liturgii Zmartwychwstania, największe święto Kościoła. Ta wigilijna liturgia jest czuwaniem na cześć Pana, by razem z Nim powstać do nowego Życia. Ważnymi znakami tej liturgii są ciemność i światło. W ciemności człowiek czuje si ę źle, nie widzi drugiego człowieka, nie widzi drogi wyjścia, czuje si ę opuszczony i osamotniony. W liturgii w tak ą ciemność wkracza światło, zapalony Paschał – świeca, która rozjaśni mroki. Takim światłem dla świata pozostaje nadal zmartwychwstanie Chrystusa. On rozproszył wszelkie ciemności, On wskazał drogę wyjścia. Wchodząc w Jego światłość wychodzimy ze swojej samotności, strachu, egoizmu, by widzieć naszych bliźnich. Od świecy paschalnej zapalimy nasze świece, bo tak Chrystus rozjaśnił świat, a Jego lud niesie to światło wszystkim narodom. Chrześcijanie to „Lumen Gentium” – Światłość Świata. Po zapaleniu wszystkich świec, przy ich blasku zostanie odśpiewany hymn pochwalny na cześć Chrystusa Zmartwychwstałego, którego symbolizuje świeca paschalna. W Liturgii słowa będziemy dzisiaj słuchać najważniejszych fragmentów Starego Testamentu, by przypomnieć sobie wielkie dzieła, których dokonał Bóg dla swego ludu wybranego i dla nas. Po ogłoszeniu radosnego „Alleluja” wysłuchaliśmy słów Ewangelii wieszczącej nam cud zmartwychwstania. Liturgia chrzcielna stanowi trzecią część Wigilii Paschalnej. Została poświęcona woda, a następnie odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, bo przez chrzest na zawsze zostaliśmy złączeni ze Zmartwychwstałym Panem. Następnie celebrowaliśmy Liturgię eucharystyczną ze Zmartwychwstałym Panem. On wyprowadza nas ze śmierci do Życia, z ciemności do światła, z niewoli do wolności, ze smutku do prawdziwej paschalnej radości, która jaśnieje przez Krzyż.

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.
Dzisiaj w Wielką Sobotę zgodnie ze zwyczajem udaliśmy się do naszej świątyni, gdzie Ksiądz Proboszcz dokonał poświęcenia pokarmów. Zwyczaj ten funkcjonuje jako „wartość” świąteczna i rodzinna, w pewnej analogii do wieczerzy wigilijnej Bożego Narodzenia z opłatkiem poświęconym.